ابوعالیه حسن بن مالک شامیابوعالیه حسن بن مالک شامی (م پس از ۲۴۰ هـ)، از شاعران قرن سوم هجری قمری بود. وی زمانی تادیب و تعلیم فرزند مامون عباسی را به عهده داشته است. ۱ - معرفی اجمالیابوعالیه حسن بن مالک شامی، مرزبانی نام وی را حسن، و ابن‌خلکان نیز در موردی حسن و در جایی احمد ذکر کرده است. وی از موالیان «عمیین» یا قبیله بنو عم قومی از مردمان فارس بود که در ایام خلیفه دوم در طایفه بنی‌تمیم در بصره اقامت داشتند. ابوعالیه همچون طایفه هم‌پیمان خود در بصره می‌زیست، ولی سرانجام به بغداد کوچید. علوم خویش از جمله شعر و ادبیات را از اساتید معروفی چون عبدالملک اصمعی و ابوالعباس ثعلب، از برجستگان علم لغت و ادبیات عرب فرا گرفت. [۶]
سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۸۴.
ابوعالیه شاعری خوش‌سخن، ادیب و روایتگر اخبار و اشعار بود و زمانی به تادیب و تعلیم عباس فرزند مامون خلیفه عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) اشتغال داشت و با خود مامون عباسی نیز مجالست می‌کرد. وی در رثای احمد بن معدل نیز اشعاری سروده است.۲ - آثارمجموع سروده‌های ابوعالیه پنجاه برگ بوده است. ۳ - تاریخ وفاتتاریخ دقیق درگذشت ابوعالیه معلوم نیست، ولی پس از سال ۲۴۰ هـ بوده است. ۴ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۱۲]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۴۹۷.
۵ - پانویس
۶ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۶۱، برگرفته از مقاله «ابوعالیه حسن بن مالک شامی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان قرن 3 (قمری) | شاعران قرن سوم
|